Bałzukiewicz Bolesław (1879–1935), art. rzeźbiarz. Ur. 12 II w Wilnie, był synem snycerza Wincentego, bratem malarza Józefa (zob.). Naukę rozpoczął w r. 1894 w państw. szkole rysunkowej tamże, jednocześnie uczęszczając do szkoły rzemiosł, założonej przez filantropa wileńskiego Józefa Montwiłła. Obie skończył w r. 1897. Wyższe studja rzeźbiarskie odbył w krakowskiej Akad. Sztuk Pięknych pod kierunkiem prof. Dauna i Laszczki do r. 1901 i paryskiej École des Beaux-Arts u prof. A. Mercier w latach 1902–1903. Wówczas w pismach francuskich ukazały się pierwsze reprodukcje jego prac rzeźbiarskich, jak popiersie Ad. Mickiewicza (obecnie w Muzeum im. Mickiewicza) i Emigrant. Po latach 1904–1907, spędzonych w mieście rodzinnem, gdzie stworzył szereg dzieł, odlanych w bronzie, m. i. medaljony ks. prob. Zawadzkiego, Józefa Montwiłła, Chomińskiego, kilkanaście figur kościelnych, rżniętych w drzewie, popiersi gipsowych, wreszcie grupę Sieroty, przyjętą do Salon des artistes français w Paryżu (obecnie w Muzeum Tow. Przyj. Nauk w Wilnie), wyjechał w r. 1908 do Petersburga. Stamtąd wezwał go do Paryża Antoni Wiwulski do pomocy przy wykończaniu i odlewaniu pomnika Jagiełły, fundowanego przez Ignacego Paderewskiego dla Krakowa. W Paryżu w r. 1912 w Société Nationale des Beaux-Arts i w r. 1914 w Salon des artistes franc. wystawiał swe prace. W r. 1918 wrócił do Wilna, gdzie został powołany przez wydział sztuk pięknych wskrzeszonego Uniw. Stefana Batorego na kierownika pracowni rzeźby, zaś w roku następnym na zastępcę profesora. Na tem stanowisku zastała go niespodziewanie śmierć 13 II 1935 w Wilnie. Z tego ostatniego okresu wileńskiego datują następujące jego większe dzieła rzeźbiarskie, odlane w bronzie: tablica marmurowa z medaljonem marsz. Piłsudskiego dla kliniki okulistycznej U. S. B., medaljon marsz. Piłsudskiego dla Senatu Rzeczypospolitej w Warszawie, pomnik pierwszego arcybiskupa wileńsk. ks. Cieplaka w bazylice wileńskiej; nagrobki: mec. Tadeusza Wróblewskiego i Joachima Lelewela na cmentarzu wileńsk. »Rossie«, pomnik Józefa Montwiłła w całej postaci siedzącej na skwerze przy kościele franciszkanów i in.
Księga pamiątkowa Uniwersytetu Wileńskiego 1919–1929, Wil. 1929, II 541 i artykuły pozgonne w prasie wileńskiej; Słown. Artystów Pol., I.
Michał Brensztejn
Powyższy tekst różni się w pewnych szczegółach od biogramu opublikowanego pierwotnie w Polskim Słowniku Biograficznym. Jest to wersja zaktualizowana, uwzględniająca opublikowane w późniejszych tomach PSB poprawki i uzupełnienia.